Teşekkürler...

Bir insan kazanmanın, bir dost kazanmanın, ‘vefa’nın anlamını bilenlerle, herşeyi hoyratça harcayabilenlerin yaşamı paylaştığı bir dünyada gerçek kaybedenler kimlerdir?

Hayal kırıklıklarını yaşayanlar mıdır, yoksa yaşatanlar mıdır?

Hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne sevgiyle baktık...

Günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere imrenerek...

Eski günlere...

Neler olacağını bilmesek de geleceğe...

Kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara...

Donkişotlar‘a, ateş hırsızlarına, Ernesto “Che” Guevara’ya, yollara, yolculuklara...

Sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara...

Üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara...

Kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz.

Kötü şeyler de gördük.

Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük.

Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük.

Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük.

Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük.

Biz de sevdik.

Biz de öldük.

Nice ihanetler yaşadık kanayan yüreğimizde...

Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik.

***

Yanlış mı yaptık yoksa?

Peki ne yapmalı?

Zaten mumlar sönecekse, acılar geçecekse boşverip nasılsa geçer mi demeli?

Gidene metanetle güle güle deyip, ölenin ardından yas tutmamalı mı?

Yazması kolay, yapması zor...

Yaşanan her acı, kaybedilen her kişi, vazgeçilen her şey bir tecrübe, bir bilgelik katar insana...

Erdem, zamanın her şeyin ilacı olduğunu bilerek yaşamakta her an'ı.

Yaşanılan an'ı geçmişi düşünüp hayıflanarak; gelecek için endişelenerek mahvetmemek güzel olan...

Acı da, mutluluk da, sevgi de, yas da gerçekleştiği an büyütür insanı; bir sonraya taşır, öğretir.

Benjamin Franklin'in de dediği gibi "Hayatınızı seviyorsanız zamanınızı boşa harcamayınız; çünkü zaman hayatın ta kendisidir."

***

Hür rızanla vazcayabildinse ne mutlu bana...

Teşekkürler sana "vefa"sı eksik yarim.

"Abayı yakmamış" olsanda; yazdırdıkların için.


Bu yazıyı paylaş: