Var mıdır? Nedir ki sevgi, dedi.
Evrendeki en değerli hazine mi?
İnsanoğluna verilmiş en güzel hediye mi?
Kiminin yanı başındayken göremediği...
Kiminin yıldızlar kadar uzakken yakalanmaktan çekinmediği...
Oysa ayın gündüze inat, geceye duyduğu sonsuz bağlılıktır sevgi.
Karşılıksız ve çıkarsız yapılan tek eylem değil midir şu kısacık yaşamdaki?
Tanımadık bir çocuğun gülümseyişine farkında olmadan tebessüm etmek...
Ansızın esen ılık bir sonbahar rüzgârıyla "o"nun kokusu hissetmek, tüm hücrelerinde.
Tüm engellere rağmen "o"nunla yaşamaktan vazgeçememektir belki de.
Özlediğimiz birinin gözlerine takılıp kalmaktır; rüyamızdayken bile.
”Keşke” yerine “iyi ki” diyebilmektir birilerine.
Karanlıkları yok edip, aydınlığa ulaşmaktır hep birlikte.
Kapalı kapıları birlikte aşmaya çalışmaktır yüreklice.
Sevginin var olması için; yok olmayı göze almaktır kimi zaman.
Dününü, bugünü, yarınını adamaktır; her an.
Mutsuzken bile asıl mutluluğun onlarla olmak olduğu anlamaktır, inan...
Sevdiklerin için nefes almaktır sevgi.
Sevgi bazan da vazcayabilmektir "o"ndan, nefes alamamana rağmen!
